เด็กน้อยพัคจีมิน(kookmin) NC 14

“จีมินอา”

“อื้ม พี่จกุก”

“ขอ..ขอนะครับ”

เสียงอ่อนนุ่มทุ้มที่คนเหนือร่างกระซิบอยู่เหนือริมฝีปาก พลางสายตาคมก็ถูกส่งมาอย่างอ้อนวอน

“...”

“ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ..พี่ไม่บังคับ”

จองกุกยิ้มบางๆก่อนจะกดจูบลงบนขมับน้อยก่อนจะผละมาจ้องหน้าเขาดังเดิมคล้ายรอการตัดสินใจ

จีมินกลัว..บอกเลยว่าเขากลัว

การกระทำในคืนนั้นมันยังตามหลอกหลอนในใจ ถึงเขาจะยอมให้มันเกิดขึ้น แต่ก็ใช่ว่ามันจะทำให้เขารู้สึกดีไปซะทุกอย่าง มันทั้งเจ็บและปวดร้าว ไม่มีแม้แต่ความอบอุ่นที่เขาควรจะได้รับมัน

“ฮะ..จมิงยอม แต่ว่า..ไม่ทำรุนแรงได้ไหม”

       ....

       “จมิงไม่อยากเจ็บแบบวันนั้น”

       สิ้นคำนั้นริมฝีปากอวบก็ถูกกดจูบเบาๆหนึ่งที ก่อนคนตัวโตจะผละออกมา

       “ไว้ใจพี่นะครับ พี่ไม่รุ่นแรงกับเราหรอก”

        สิ้นคำพูดนั้น จองกุกก็กดริมฝีปากลงที่เดิมที่เขาเพิ่งกดจูบลงไปทีนึงก่อนจะเลื่อนจมูกโด่งไปคลอเคลียบริเวณข้างแก้มนิ่มที่กลมราวกับโมจิ กลิ่นหอมๆที่ลอยขึ้นจมูกทำให้จองกุกรู้สึกจะขาดใจตายให้ได้ มันช่างเย้ายวนให้เขาสัมผัสอีกฝ่ายได้ดีจริงๆ

        

                                                                   

       ปลายนิ้วเรียวยาวค่อยๆลากไล้จากข้างลำตัวขาวจนถึงปลางคางมนของคนตัวเล็ก นิ้วเรียวค่อยๆใช้ปลายนิ้วไล้ขอบปากล่างที่อวบอิ่มช้าๆ สองสายตาที่เลื่อนมาสบกันนั้นสื่อความนัยน์และความต้องการที่เต็มเปี่ยม

       จุ๊บ

       “อื้อ..”

       ร่างสูงยิ้มบางๆก่อนจะมอบจูบลงไปบนปากอวบอิ่มที่เขาได้ไล้มือสัมผัสไปก่อนหน้า จองกุกค่อยๆละเมียดละไมในการช่วงชิมความหวานจากคนตัวเล็กกว่า จนคนใต้ร่างนั้นสะดุ้งหลายคราด้วยความตกใจกับสัมผัสนั้น

“พี่..จกุก..อื้อ”

ร่างเล็กที่เริ่มรู้สึกหายใจไม่ออกนั้นทุบอกแกร่งใต้เสื้อเชิ้ตเป็นการประท้วง จนจองกุกต้องยอมจำใจปล่อยริมฝีปากอวบให้เป็นอิสระ

       หากแต่เขาก็ไม่อยู่เฉยๆแต่อย่างใด จองกุกใบหน้าหล่อนั้นเลื่อนไปฝังบริเวณซอกคอขาวที่มีกลิ่นครีมอาบน้ำติดผิวกายอยู่ ร่างสูงกดริมฝีปากร้อนลงบนต้นคอขาวจนคนโดนสัมผัสต้องเงยหน้าขึ้นเพื่อให้เขาได้สัมผัสได้มากขึ้น

       จีมินรู้สึกเหมือนจะขาดใจ..เขาไร้เดียงสาในเรื่องแบบนี้

       ทำไมพี่จกุกดูเก่งกาจเรื่องแบบนี้จัง

       “พี่จกุก”

       “ครับ”

       ตอบทั้งที่หน้ายังคงฝังบริเวณลำคอขาวเนียน ที่เริ่มมีรอยสีแดงช้ำน้อยๆในบริเวณที่เขาไม่สามารถอดใจที่จะไม่ทำรอยไว้

       “พี่จกุกมีอะไรกับใครเป็นคนแรกเหรอฮะ อ๊ะ..”

       “หึ..อยากรู้เหรอ”

       จองกุกหยุดการกระทำพร้อมกับที่เงยหน้าขึ้นมาสบสายตาหวานจนคนโดนจ้องรู้สึกประหม่า

       “อยะ..อยากรู้ฮะ”

       ตาใสแป๋วยังคงทำใจกล้าจ้องกลับทั้งที่จริงๆแล้วเขาเขินกับสายตานั้นแค่ไหน สายตาที่พร้อมจะแผดเผาเขาให้มอดไหม้นั่น

       “จีมิน”

       “..? เรียกจมิงเหรอ”

       คนตัวเล็กทำหน้าสงสัยส่งกลับไป และก็ได้แต่ขมวดคิ้วพร้อมยู่ปากเมื่อไม่ได้รับคำตอบจากคนตรงหน้า แถมจองกุกยังก้มลงกัดบริเวณลาดไหล่เนียนของเขาแรงๆจนสะดุ้งอีกด้วย

       “อ๊ะ! ไหนจะไม่รุนแรงไง! แล้วพี่จกุกก็ตอบจมิงมาเลยนะ ว่าใครเป็นคนแรกอ่ะ”

       นอกจากจะไม่ฟังร่างสูงกลับยกยิ้ม แล้วก้มลงซุกไซร้ที่ซอกคอขาวอย่างคนหื่นกระหาย ลมหายใจและเสียงจูบที่ซอกคอที่ดังขึ้นทำเอาคนฟังหน้าแดงขึ้นมากกว่าเดิม

       มือใหญ่ที่มักจะกุมมือเขาจนมิดนั่นเลื่อนลงไปที่ขอบกางเกงตัวเล็กของคนใต้ร่างก่อนจะดึงมันออกทั้งพร้อมซับในสีขาวด้วย จนจีมินได้แต่เบิกตากว้างอย่างอายๆก่อนจะฟุบหน้าลงกับหมอนใบโตเพื่อหลบสายตาเจ้าเล่ห์ที่ส่งมา

       “ไปห้องน้ำกันเถอะ..ถ้าเอาในห้อง เดี๋ยวแม่ได้ยิน”

      

       “อ๊า..”

       ตอนนี้ทั้งจีมินและจองกุกกำลังยืนอยู่ในห้องน้ำด้วยกัน โดยคนตัวเล็กยืนชิดผนังห้องน้ำ โดยมีคนตัวโตยืนปิดทางอยู่ ใบหน้าหล่อนั้นคลอเคลียใบหน้าหวานไม่ห่าง ก็เหมือนกับริมฝีปากและฝ่ามือใหญ่ที่ยังคงไม่ห่างไปจากตัวของคนตัวเล็ก

       ทั้งจีมินและจองกุกไร้เสื้อผ้าอาภรณ์กันทั้งคู่ เพราะตั้งแต่ที่จองกุกพูดว่าให้เข้ามาในห้องน้ำ คนตัวสูงก็จัดการถอดเสื้อผ้าให้จีมินและก็ของตัวเอง ก่อนจะจัดการอุ้มคนตัวเล็กเข้ามาในห้องน้ำอย่างที่คิดไว้แต่แรก

       “อ๊ะ..ฮื่ออ”

        มือหนาเลื่อนไปบีบแก้มก้นขาวหลังจากที่เขาลากไล้ผ่านแผ่นหลังเนียนมาได้ ริมฝีปากก็สาละวนอยู่กับการดูดกัดยอดอกสีชมพูที่ตั้งชันสู้ลิ้น สัมผัสบีบเบาๆอย่างเล้าอารมณ์จากฝ่ามือคู่หนาเรียกให้เสียงหวานหลุดออกมาก่อนจะรีบยกมือปิดปาก เพราะกลัวว่าจะร้องดังจนคนข้างนอกได้ยิน

       “อ่า..ก้นนิ่มจังเด็กน้อย”

       คำพูดลามกนั้นทำให้ใบหน้าวานแดงขึ้นยันลามไปถึงใบหู ยิ่งจองกุกเลื่อนริมฝีปากกลับขึ้นมาไล้เลียหยอกล้อใบหูเล็กก็ยิ่งเล้าอารมณ์มากขึ้นอีก

       “พี่จกุก..อ๊า..อือ”

       ร่างเล็กร้องเสียงหลงเมื่อนิ้วเรียวยาวที่เคยสัมผัสก้นนิ้มนั้นจับแยกแก้มก้นขาวออกจากกัน ก่อนจะสอดนิ้วยาวเข้าไปภายในช่องทางที่ไม่เคยถูกรุกร้ำเลยตั้งแต่ครั้งแรกเมื่อปีที่แล้ว

       “อืมม แน่น..แน่นมาก”

       “อ๊ะ..อื้อๆ”

       ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมองเพดานเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บปวดจนน้ำตาไหลลงมาที่แก้มขาว จนจองกุกที่เห็นว่าคนตัวเล็กบีบรัดเขาแน่นและแสดงสีหน้าเจ็บออกมาจึงเลื่อนริมฝีปากไปกดจูบซับน้ำตาให้แทนคำปลอบโยน

       “ไหวไหม..ถ้าไม่ไหว พี่จะได้หยุด”

       คำพูดที่อีกฝ่ายเอ่ยออกมามันดห่วงใยและใส่ใจเขามาก จนจีมินได้แต่ส่ายหัวและยกมือน้อยขึ้นประคองใบหน้าหล่อไว้

       “ไม่ฮะ..เอาเลย.จมิงยอม..อ๊ะ ยอมพี่จกุก”

       สิ้นคำนั้นก็เหมือนฟางเส้นสุดท้ายของความอดทนได้ขาดลง

       จองกุกหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะรีบชักนิ้วเข้าออกบริเวณช่องทางรัก

       พลันสายตาคมก็เลื่อนขึ้นมองริมฝีปากอวบที่มีลิ้นแดงๆเลียรอบปากอยู่คล้ายกำลังยั่วยวน

       ถ้าลิ้นนั้นมันสร้างความสุขให้เขาจะเป็นยังไงนะ..

       “จีมิน..ช่วยพี่ได้ไหม..”

       “ฮะ?”

       “อ่า..อมให้พี่นะครับ”

       ตาเรียวเบิกกว้างอย่างตกใจ เมื่อมองไปเห็นแกนกายของรุ่นพี่ตัวโตที่ตั้งชันชิดหน้าขาเขาอยู่ ถึงจะเคยเห็นมาแล้วแต่ก็ใช่ว่าจะชินนี่นา

       จองกุกใช้มือหนาของตัวเองข้างที่ว่างจากช่องทางรักนั้นเอื้อมมาชัดรูดแกนกายของตัวเองไปมา ท่ามกลางสายตาเรียวที่มองจ้องอยู่

       “อ่า..นะ..ได้ไหม”

       จีมินไม่ตอบหากแต่กลับค่อยๆลดตัวลงนั่งจนนิ้วยาวหลุดจากช่องทางรัก ใบหน้าหวานของคนตัวเล็กที่นั่งทับขาตัวเองอยู่นั้นอยู่ในระดับเดียวกับสิ่งใหญ่โตที่ตั้งชี้หน้าเขาอยู่

       “มันใหญ่เกินไปไหมฮะ”

       เสียงหวานตอบก่อนจะค่อยๆเงยหน้ามองหน้ารุ่นพี่ที่ยืนค้ำหัวตน

       “ใหญ่สิดี จะได้ถึงใจ”

       คำพูดลามกของคนแก่กว่าทำให้เด็กน้อยยกมือตีต้นขาแกร่งแรงๆด้วยความเขิน ก่อนที่ศรีษะเล็กจะถูกดันให้แนบชิดกับแกนกายใหญ่ที่ร่างสูงใช้มือหนาจับมันมาจ่อที่ริมฝีปากอวบอิ่ม

       ดวงตาเรียวจ้องมองสิ่งพองโตที่ชี้หน้าตัวเองอยู่ เขากลืนน้ำลายเล็กน้อยก่อนจะอ้าปากออกกว้างพลางใช้ลิ้นเล็กเลียรอบส่วนหัวของแกนกายใหญ่ จนคนโดนกระทำนั้นได้แต่เชิดหน้าพลางส่งเสียงครางออกมาอย่างสมใจ

       “อ่าห์..อืมม ดีมากเด็กน้อย”

       “อึกๆ อื้ออ”

       ปากน้อยๆครอบลงที่แกนกายใหญ่ก่อนจะขยับเข้าออกเป็นจังหวะ หากแต่ขนาดที่ใหญ่และยาวจนเกินไปทำให้คนตัวเล็กต้องสำลัก

       “อ่า..พอก่อนจีมิน”

       มือใหญ่ดันแก้มขาวเพื่อให้คนตัวเล็กหยุดการกระทำอันหวาดเสียวนั่น ถึงมันจะเสียวแค่ไหน หากแต่ถ้าไม่ได้สนุกด้วยกันสองคน มันก็ไม่สนุกหรอก

       แขนแกร่งเอื้อมไปโอบเอวเล็กของคนที่นั่งบนพื้นขึ้นมาจนจีมินสามารถยืนอยู่ในอ้อมแขนของเขาได้

      

       “พร้อมยังครับ”

       เอ่ยถามก่อนจะจูบลงบนหน้าผากสวยอย่างแผ่วเบาแล้วผละออกมาจ้องตาคนตัวเล็กที่ทำหน้ายั่วอยู่

       อ่า..เขาพอจะเข้าใจนะว่าเด็กน้อยนี่คงไม่ได้จะตั้งใจทำออกมาให้มันยั่ว

เขาหรอก แต่ยังไงมันก็ดูเป็นยั่วเขาอยู่ดี

       พัค จีมินก็ขี้อ่อยไปเปลี่ยนเลย

       “พร้อมแล้วฮะ”

       “ถ้าเจ็บบอกนะ..”

       ดวงตาคมสบตากับอีกคนอย่างจริงใจ จีมินได้แต่ยิ้มกว้างจนตาหยีแล้วยกมือโอบคอคนตัวสูงให้ก้มลงใกล้ ก่อนจะทาบทับริมฝีปากอวบอิ่มลงบนปากร้อนที่คอยกลั่นแกล้งรังแกร่างแกเขาอยู่ก่อนหน้านี้

       จุ๊บ

       “อื้อ อืมม”

       “อืมม”

       เสียงน้ำลายชื้นแฉะบวกกับเสียงครางนั้นสามารถปลุกอารมณ์ของทั้งคู่ได้อย่างดี เนิ่นนานที่ทั้งคู่ยังคงบดจูบร้อนแรงให้แก่กัน ก่อนที่คนตัวโตจะทนไม่ไหว เขาจึงเอื้อมมือไปยกขาขาวๆของคนตัวเล็กขึ้นมาเกี่ยวเอวไว้ข้างนึง

       มืออีกข้างที่ว่างก็ชักรูดแกนกายใหญ่สองสามครั้ง ก่อนจะใช้ร่างกายที่มีแผงอกแน่นๆและไหล่กว้างจากการว่ายน้ำนั้นดันคนตัวเล็กให้ติดผนังห้องน้ำ

       “ถ้าพรุ่งนี้ลุกไม่ขึ้นจะมาโทษพี่คนเดียวไม่ได้นะตัวเล็ก”

       “อ๊ะ พี่จกุก อย่ากัดตรงนั้นสิ อ๊ะ...อ๊า..”

       ปากอวบยังไม่ทันจะเอ็ดคนที่ก้มลงกัดยอดอกสีช้ำเสร็จ ก็ต้องร้องเสียงดังลั่นห้องน้ำออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว เมื่อจู่จองกุกก็สอดแท่นกายเข้ามาในร่างกายของจีมินจนเกือบสุดในครั้งเดียว

       “อ่า..แน่นจัง”

       ถึงเขาจะเบิกทางไปก่อนหน้านี้แล้ว หากแต่ช่องทางที่ไม่เคยทุกลุกรานตลอดปีกว่าก็คงจะคับแน่นกว่าปกติแน่นอน

       คอยดูเถอะ..ถ้ามันหลวมเขาจะกระแทกให้หลวมกว่าเดิมเลยคอยดู..

       จองกุกมองใบหน้าเหยเกของคนตัวเล็กที่แสดงออกถึงความเจ็บปวดก็ได้แต่ทำหน้าเสีย ก่อนเขาจะรีบจูบสับน้ำตาที่ไหลลงมาจากหางตาเรียว

       “อื้อ..จะ-เจ็บฮะ”

       “ทนได้ไหม..อ่า พี่หยุดไม่ได้ว่ะ”

       “อ๊ะ! อย่าเพิ่งขยับซี่ อ๊าๆ อ๊ะ..พี่จกุก!”

       ป้าบ!

       เสียงมือน้อยๆที่กระทบกับต้นแขนแกร่งที่ยกขาเขาไปเกี่ยวไว้ดังขึ้นภายในห้องน้ำกว้าง จีมินเจ็บจนแทบจะตายให้ได้อยู่แล้ว พี่จกุกยังจะรีบขยับให้จมิงเจ็บมากกว่าเดิมทำไม

       “อ่า..มันรัด ไม่ขยับไม่ได้หรอก พี่ทนไม่ไหว”

       เสียงเรียบเอาแต่ใจที่มาพร้อมการสวนเอวเข้าเป็นระยะทำให้คนตัวเล็กที่ขมวดคิ้วใส่คนตัวสูงนั้นอ้าปากร้องออกมาอย่าลืมตา

       พี่จกุกเก่งมาก..ทำไมคนเราจะช่ำชองเรื่องแบบนี้ได้ขนาดนี้กัน

       ทั้งเสียว..ทั้งเร่าร้อน

       “อ๊าๆ อ๊ะ”

       “อืม..เสียวไหมเด็กดี”

       “อื้อๆ สะเสียวฮะอ๊า”

       จองกุกยกยิ้มก่อนจะก้มลงฝังใบหน้าลงที่ซอกคอขาวที่เจ้าของนั้นเอียงให้เขาซุกไซร้อย่างเต็มใจ

       ก่อนที่เขาจะผละออกมาพลางตั้งหน้าตั้งตากระแทกกายเข้าออกเมื่อรู้สึกถึงการบีบรัดที่รุนแรง

       “อ่า จะเสร็จยังครับ”

       “อื้อ..ไม่ไหว..ไม่ไหวแล้วอ๊าา”

       เสียงหวานเกือบจะหลุดร้องลั่นห้อง ถ้าหากไม่ได้ริมฝีปากของคนตัวโตจับจูบปิดปากไว้ได้ทันท่วงที คนตัวเล็กที่เสร็จแล้วก็ได้แต่หอบหายใจอย่างเหนื่อยๆ พลันดวงตาเรียวก็จะปิดลงให้ได้ หากแต่คนตัวสูงที่ยังคงกระแทกกายเข้าออกอยู่นั้น ดูเหมือนจะไม่ยอม

       จองกุกพลิกกายเล็กให้หันหน้าเข้าผนัง โดยคนตัวเล็กก็เอามือยันผนังห้องน้ำไว้พลางโก่งสะโพกรับแกนกายใหญ่ของจองกุกที่ถูกกดส่วนหัวเขามาอีกรอบ

       “อ่า..ดี แม่ง..ซี๊ดดด”

       เสียงร้องแหบพร่าที่ดังขึ้นข้างหูทำเอาคนตัวเล็กที่มีสติแล้วจากการที่เพิ่งปลดปล่อยนั้นรู้สึกเขินอายเป็นอย่างมาก

       “อ๊ะ..”

       ปั่ก ปั่ก ปั่ก

       “อ๊ะ...อ๊ะ..อ๊า”

       “อ่าห์..ตัวเล็ก..ตัวเล็กของจองกุก”

       เสียงเนื้อกระทบเนื้อยังคงดังลั่นห้องน้ำกว้างเมื่อจองกุกยังคงกระแทกเข้าออกโดยใช้มือล็อคสะโพกบางไว้แน่นมือเพื่อรองรับการกระแทกรุนแรงของเขา

       ตอนนี้เสียงร้องครางของจีมินดังระงมในห้องน้ำ ยิ่งส่วนหัวร้อนของแกน

กายใหญ่นั้นถูกกระแทกเข้ามาลึกจนโดนจุดกระสันยิ่งทำให้คนตัวเล็กเกิดอารมณ์วาบหวามอีกรอบอย่างห้ามไม่ได้

       “อ๊ะๆๆ พี่..พี่จกุก อ๊า”

       จองกุกก้มลงดูดเลียแผ่นหลังขาวที่แอ่นโค้งเพื่อให้เขาได้สัมผัสได้มากขึ้น พลางกระแทกกายเข้าใส่เน้นๆจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อยิ่งดังขึ้นกว่าเดิม

       ยิ่งตอนที่เขาเห็นใบหน้าหวานนั้นขึ้นสีแดงระเรื่อ พลางเงยหน้าสูดปากครางก็ยิ่งทำให้อารมณ์พุ่งสูงจนติดเพดาน

       “อ่า..จีมิน อื้ม”

       “พี่จกุก..อ๊า แรงๆอีกฮะ..อ๊ะๆ”

       ยิ่งได้ยินเสียงหวานขอร้องเขาก็ไม่ได้คิดจะปกติเสธหากแต่กลับยิ่งเร่งความเร็วถี่รัวเมื่อใกล้จะถึงฝั่งฝัน

       และก่อนที่เขาจะได้ปลดปล่อย ร่างสูงก็ดึงรั้งใบหน้าหวานให้เข้ามารับจูบอันอ่อนหวานทั้งที่ยังคงกระทั้นกายใหญ่เข้าช่องทางรักของคนตัวเล็กอยู่

       “อื้อ อืมม”

       “อ๊ะ..อื้อออ”

       “อ่า จีมิน..”

       “อื้อออ”

       จองกุกกระแทกกายรัวเร็วเป็นครั้งสุดท้ายทั้งที่ริมฝีปากยังคงคลอเคลีย

ปากเล็กไม่ห่าง น้ำสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาเต็มช่องทางรักที่บวมช้ำ จองกุกยังคงไม่ถอนกายออกหากแต่เขากลับขยับเข้าออกสองสามที จนแน่ใจว่าจะรีดน้ำออกจากตัวเขาได้หมดแล้ว จึงค่อยๆถอนกายออกมา

      

       แฮ่กๆ

      

       เสียงหอบหายใจยังคงดังขึ้นภายในห้องน้ำกว้าง จองกุกจ้องมองเรือนร่างของคนตัวเล็กที่มีรอยแดงขึ้นเป็นจ้ำๆตามแผ่นหลัง และตามลาดไหล่ที่เขามั่นใจว่ามันจะไม่โผล่ออกจากเสื้อนักเรียนแน่นอน

       “พี่คิดว่า พี่ลืมบอกอะไรเราอย่างนึงว่ะจีมิน”

      

       ร่างสูงพูดขึ้นเสียงปกติหลังจากที่ทั้งคู่เลิกหอบหายใจกันแล้ว ทางคนตัวเล็กที่ได้ยินคำนั้นก็ทำหน้าสงสัยก่อนจะหันมาสบตากับคนตัวสูง

      

       “บอกอะไรเหรอฮะ”

       คนตัวสูงไม่ตอบในทันที หากแต่เอื้อมมือไปจับเอวคอดของคนตัวเล็กมาใกล้ แขนแกร่งจัดการอุ้มคนตัวเล็กขึ้นอย่างแผ่วเบา พร้อมกับขายาวที่เดินไปที่อ่างน้ำก่อนจะจัดการวางคนในอ้อมกอดลงภายใน และเปิดน้ำอุ่นให้อย่างเรียบร้อย เมื่อทำสิ่งที่ต้องทำเสร็จแล้ว คนตัวสูงก็เดินลงอ่างอาบน้ำแล้วเข้าซ้อนหลังคนตัวเล็กที่นั่งงงอยู่ทันที

       “เอ่อ..พี่จกุก”

       “หือ”

       “จมิงอาบเองได้ฮะ..”

       “พี่อยากทำ..ให้พี่ทำเถอะ”

      

       น้ำเสียงอ้อนๆบวกกับเสียงตาสุกใสที่ส่งมา ทำให้คนตัวเล็กยอมใจอ่อนแล้วนั่งนิ่ง ให้คนตัวโตกว่าจัดการบีบครีมอาบน้ำและลูบไล้ร่างกายตนได้อย่างสบายใจ

       “รู้ไหม..”

       จู่ๆคนที่เงียบอยู่ เพราะมัวแต่สนใจที่จะถูตัวให้จีมินก็เอ่ยขึ้นพลางเลื่อนแขนแกรงมากอดเอวบางไว้จากด้านหลัง พร้อมกับวางใบหน้าหล่อไว้ตรงลาดไหล่เล็กที่เต็มไปด้วยรอยจ้ำสีช้ำกับฟองสบู่นุ่มๆ

       “รู้อะไรเหรอฮะ”

       จีมินเม้มปากพลางเหล่ตามองคนตัวโตกว่า

       พี่จกุกน่ะทั้งหล่อและเพอร์เฟคจนจมิงนึกอิจฉาตัวเองที่ได้เป็นคนรักของพี่จกุก

      

       “พี่ไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลยนะ..”

       ไม่รู้ทำไม ถึงคำที่อีกคนพูดมาจะไม่ได้อ่อนหวานและอ่อนโยนอย่างที่ผู้ชายโรแมนติกพูดกัน แต่มันก็ทำให้เขาใจเต้นได้อย่างรุนแรงเลยทีเดียว

      

       “หมายถึงเรื่องไหนล่ะฮะ”

       ปากอวบอิ่มที่เจ่อบวมจากการถูกกดจูบตลอดการมีอะไรกันนั้นเอ่ยถาม พลางนึกว่าเรื่องอะไรที่อีกฝ่ายต้องการจะสื่อ

       “ทุกเรื่องนั่นแหละ”

       ....

       “ตั้งแต่การอาบน้ำให้ใครบางคน การโอบกอดใครบางคนไว้แน่นๆ การที่ได้จูบใครบางคนตอนมีอะไรกัน หรือแม้กระทั่ง..การที่ได้มีอะไรกับใครเป็นครั้งแรก..”

       ....!!

      

       ตาเล็กเบิกกว้างก่อนจะหันไปมองหน้าคนตัวโตที่เอียงหน้าเข้ามาเขาอยู่ จนสองสายตานั้นประสบกันพอดี ใบหน้าคมขยับไปมาบนไหล่เล็กทั้งที่ยังเอียงใบหน้าเข้าหาคนตัวเล็กอยู่แบบนั้น

       “พี่จกุกหมายถึง...?”

       “อืม เราเป็นคนแรกที่พี่มีอะไรด้วย”

      

       สิ้นคำสารภาพนั้น จีมินก็อดจะยิ้มหว้างออกมาไม่ได้เลย ไม่รู้ทำไม..เขาถึงมีความสุขกับสิ่งๆนี้มากขนาดนี้นะ

       เขาเป็นคนแรกของพี่จกุก

       และพี่จกุก ก็เป็นคนแรกของเขาเช่นกัน

       “ยิ้มอะไรเด็กน้อย”

       “เปล่าฮะฮี่ๆ”

       ถึงจะบอกอย่างนั้นแต่ใบหน้าที่ดูจะร่าเริงและมีความสุขนั้นก็ทำให้จองกุกหมั่นไส้จนอยากจะกัดแก้มอูมๆนั่นให้แดงไปด้วยรอยกัดจากเขาให้ได้

       “อีกอย่างที่พี่ลืมบอก”

       “หืม? ยังไม่หมดอีกเหรอฮะ จมิงอยากขึ้นไปแต่งตัวนอนแล้ว จิมงหนาว”

       เสียงหวานที่แสนออดอ้อมทำให้คนตัวโตยิ้มก่อนจะกระชับอ้อมกอดที่เอวคอดให้แน่นขึ้น ริมฝีปากร้อนก็เลื่อนไปชิดที่ข้างหูของคนตัวเล็กก่อนที่จะเอ่ยประโยคที่ทำให้คนที่บ่นหนาวนั้นรู้สึกร้อนขึ้นมา

       โดยเฉพาะที่หน้าน่ะ..ร้อนจนแทบจะระเบิดเลยล่ะ

       “รัก..พี่รักจีมิน..เด็กน้อยของพี่”

       อื้มม..จมิงก็รักพี่จกุกฮะ..อิอิ

      

      

      อ่านต่อได้ที่บทความค่ะ---> https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1807498&chapter=14